Amik Gölü: yokoluşun ve dirilişin hikayesi

Akdeniz'in doğu şeridinde kıyıya paralel uzanan dağlar vardır, Amanos Dağları denir onlara, eski adıyla da Gavur Dağları. bu dağlar Akdeniz' in güzelliğini saklar doğusundaki uçsuz bucaksız düzlüklerden. daha da doğuya gittikçe nem azalıp biter, yerini yakıcı bir sıcaklığa ve verimsiz topraklara bırakır. Amanoslar nispet yaparcasına yemyeşil ve gür ormanlarla kaplıdır, çorak topraklarsa kızgındır ve hiddet doludur, Akdeniz' in nemini ve güzelliğini onlardan mahrum ettiği için.
hemen Amanoslar' a bakan düzlüklerde bir ova hakimdir o diyarlarda, verimi ve olanca genişliğiyle gelen bol ikramıyla insanlara. ortasında da bir göl bulunur, adı Amik' tir. amik, "derin" anlamındadır ama aslında derin bir göl değildir Amik Gölü.

Bakırtaş ve Tunç Çağı' ndan beri insanlar bu düzlüklerde şehirler kurmuş ve uçsuz bucaksız toprakların ikramından nasibini almışlardır. ne onlar toprağa ihanet etmiştir, ne de toprak onlara. doğa ikramını cömertçe sunmuştur bugüne kadar insanlara.
ama gün gelmiş, doymak bilmeyen insanoğlu, doğaya ihanet etmiş, artık ovanın ikramını yeterli bulmamış, "daha...daha..." diye diretmişler. o yıllarda yayılan sıtma hastalığını da bahane ederek kurutmuşlar ovanın ortasındaki gölü. böylece daha çok istifade edebileceklermiş topraktan. ama yanlış hesap Bağdat'tan dönmemiş, ihanet affedilmemiş. bitmek bilmeyen yağmuruyla geri almış alacağını doğa ana, hem de fazlasıyla.

Amik Gölü'nü insanoğlu yok edemedi, edemeyecek de. her yıl yörenin yoğun yağmurundan nasibini alıyor ve Amik Gölü yeniden doğuyor bu düzlüklerde. yağmura doyan toprak gerisin geri gönderiyor suyu; baktığınızda Amanoslar' dan, görebiliyorsunuz manzarayı, ovanın suya batmış halini. yaza doğru geri çekilmeye başlıyor sular, böylece ekim başlıyor topraklarda. ama doğa, ihanetini unutmuyor insanın. zaman zaman meydana gelen sellerle ve afetlerle ekinleri su basıyor, dolu vuruyor ve ziyan oluyor emek.